Sınır ve Yaşam Üzerine Beş Fragman

[Ayşe Gökkan'ın Nüsaybin'deki eylemini 9 gündür takip ederken o eylemin etkisiyle aklıma kazınanları yazmaya çalıştım. Ölüm orucunu bugün sona erdirdi, fakat sınırlara ve duvarlara karşı eylemler için yeni bir gedik açmış oldu.]

1.

Ulus Baker daha 90’larda ölüm oruçlarının yaşama dair olduğunu, adına tezat bir şekilde yaşamla dopdolu bir politik eylem olduğunu anlatmıştı. Çünkü yaşam, kendinde dirençtir. Ve ölüm orucuna girmiş bir militan/eylemci, bedenini öldürüşünde yaşamın çığlığını haykırır.

Bir Mesafe, Bir Yaşam

29 Ekim 2013

bu yola giriyorum

bu yol çok uzun annem bu yol çok uzun güzelim

düz değil hiçbir şey değil öyle veya böyle

kendimle seni değiştiriyorum

kadim yaralarımda seni deşiyorum seni anıyorum seni yazıyorum

seni bırakıyorum

yola düşüyorum

bu: yol.

bana çocuklarını saysana bana şarkılarını söyle

küçük hatıralarını biriktir benden uzakta.

bazen kesişiyoruz. bazen.

Kendi Tarzında Unutmak

20 Ekim 13

sen beni kendi tarzında unutuyorsun

ben kendimi kendi tarzımda hasta ediyorum

hepimiz her gün

kendi tarzımızda-

sakince.

bu tuhaf bir uyuşukluk duygusu,

gürültülü bir hastalık değil

belki bir kanser

yayıldığını bile söyleyemeyeceğin

sessizce zehirliyor.

bir duyguyu söylemenin

binlerce tarzından biri

Hüzünlü Küçük Kışlar

“biz hepimiz, kabilelerle, bitkilerle

ve hayvanlarla dolu birer çölüz.”

Gilles Deleuze

şimdi burada duruyorum

yorgunluk, tadına baktığım bütün bu çiğ-

şimdi burada duruyorum

dururken metrelerce-nanometrik yürümeyi öğrendim.

yağmur olukları, bir küçük kedi ıslak

tüyleri siyah-sarı

bazen burada durup bakıyorum: bütün yollar bitişir

[sarılık çocukları, kabakulak mikrobu, doktor elbiseli adamlar

biz hepimiz aşıya giden küçük evcil hayvanlarız, beyaz elbiseler vardır

bütün koridorlar kara]

bazen sağ elimi kesiyorum,

çıkartıp aynayı çakmak için

bütün bu hüzünlü küçük kışlar.

babamın ferdi tayfur bıyıkları var,

televizyon sadece kötü şarkıları için yapılmış

üçüncü sınıf hüzünlü filmler oynatıyor

bir otrivine burun spreyi, mentollü düşüyor masadan.

sana bütün kollarımla geldim,

onlardan kurtulmak istiyorum.

bazı ayaklarımı karanlıkta bitiştirmeyi öğrendim;

“look my eyes just holograms”.

her zaman görmek istediğinden çok daha parlak nesne-vardır.

bazı gözlerimi televizyon ekranı yaptım.

şimdi buradayım.

kapının arkasında hiçbitmeyecekmişgibigelen o tüketilmiş günün kenarında

sana bütün kollarımla geldim;

bütün bu hüzünlü küçük kış.

11 Şubat 2013

Oğuz Karayemiş

Kesikli Yolculuk

"Erbarme dich, mein Gott."

J. S. Bach

evlerin damları, kırık pencereler

kelebekler

“ve” demenin sonsuz farklı yolu.

ışıklar içinde bir çöp ev-küçük azılı organları sarkar-

bir kadın, bir çorap, bir ölüm

                       ve gasp.

sokak arşınlayan fahişeler,

kadınlar, erkekler, translar

yorgunbirgünveyorgunbiryüzle

evlerine dönen çıraklar, ücretsiz işlerin artıkları-asistanlar

keşfedilmiş bir deniz, keşfedilmemiş bir çamur birikintisi.

ayaklar,

  tempo tutan, tempo bozan,

adımlar

  hiç yere, son kez sonsuz kez.

bütün çocuklar odalarında

ağladılar. kırmızı bir duvar halısı

kürt işlemeli yolluklar, kilimler

“ve sonra” demenin sonsuz yolu.

beni dilimden kurtar,

bozuk konuşmak. parçalı lisan ve ölümcül kaçış,

beni elimden kurtar,

eksik organ, ölümcül kaplama

beni gözümden kurtar,

bütüncül görü, imgenin işgali

beni erilliğimden kurtar,

duygulanımların kapanması, şiddet ve acı.

bak ben dümdüz bir hacimsiz bedenim

şimdi bütün mavilikleri, kırmızılara bağlıyorum.

25 Ocak 2013