lütfen hareket halindeyken kapılara yaslanmayınız

E. ile Ö.'ye

bölge,

saçılmış hurda konteynırlar kim bilir hangi ihracattan

batma yığınlar halinde durur

ağaçlı yolun bir yanı çelik raylar,

bir yanı sarı tarlalar.

sanayi,

eskiden kalma fabrikalar çürümüş sac artıkları açılan duvarlar

üzerinde çelik beton yığınları haşmetle yükselir

teneke yoksulluk ile içi boş varsıllığın uyumsuz görüntüleri

zihninizi bir anda işgal eder.

araba mezarlarında saçılmış metal bağırsakları

dingil aks ve dişlileri

çoktan kemirmiştir yaşlı kurt tamirciler

modern makinelerin ustaları çıraklarına saban çağı bozkırı usulünce vurur

kavurucu yapıp yapış sıcağın altında

bir mastürbasyonun hayaliyle dalgalanır genç oğlanların

terkedilmiş hüzünlü konutlara düşen gölgeleri.

stadyum,

kremit fabrikası onyıllardır aynı ithal kornayı öttürmektedir

belki de çıkmıştır parası özal hibelerinin birinden.

halkapınar,

keser yoksul mahallelerini

yük trenleri, tamir atölyeleri

elektrik yüklü teller, raylar ve turnikeler.

hilal,

çingenekondular karışır yükseldikçe

kürt mahallelerine kale’nin

dar ve sidik kokulu sokaklarıyla

tekinsiz karanlık köşeleri

sokak satıcıları baygınlaşır mangallarının başında.

basmane,

hayyam meyhanesi’nin daracık salonunda

üç kişi oturmuştuk,

arapların ve arapçanın mülteci yersizliğinin hüznü

otellerin önünde çuval çuval yoksulluk

çorbacılar, çaycılar, dilenciler, güleç çocuklar

düşünüp düşünüp

az konuşup içlenmiştik

suriye izmir’den ne yana düşer?

15 Temmuz 2015

Biraz Zehirlenme

Henri Michaux

damarlarımızda kimyasal reaksiyonlar

kımıl kımıl hücre duvarlarını delip geçen sıvı,

otuz sekiz derecede, gölgesiz gece

ritim düzensizce kırılır.

tahta sandalyede yan oturan babalar

bacak bacak üstünde

biz bu sokaktan en son ne zaman geçtik?

bu sokak içimizden en son ne zaman geçti?

bu yollar en son ne zaman

dolanıp da ayaklarımıza

konforlu çizgilerimizi paramparça etti?

kalbinde pompalanan bu heyecan

yolu aşarken yolda düşerken yol biterken

sessiz bir derinliğin içinde kıvranırken

yorgun bedenlerin ürkek dokunuşlarını –ki

bütün bir gece sessizce oturulmuştur karanlığında evin.

lütfen bu pencereleri aç ve bu çiçekleri sula

lütfen bu havayı kov -ciğerimizden kana,

kanımızdan derimizin en nasırlı

hücrelerine kadar giden.

şu gece kuşları, şu ağaç hışırtıları,

şu dost şu tuzak sessizlikler; ellerimizin kanlı yaralarından

yaralarından bulaşan hüzünler, ikinci sınıf melankoliler,

aptallık abideleri, panik atakları, alkol ihtiyaçları.

bu çark bu döngü bu buhran bu paranoya.

13 Temmuz 15

Hüzünlü Bir Şahsın Ölümü

                                               “üzgünüm eskisi gibi değil lünapark”

Francis Bacon - Three Studies For A Crucifixion

iki yüz bipiem konak alsancak arası kulakta

yüreğini göğüs kafesinden dışarı

altı gramını üç parçaya bölerek

ufak dünyandan aşağıya yuvarla

biz burada şaka yapmıyoruz

burada şakalar kötü sonlarla biter

bakıyor yoldan geçerken kırmızı arabalara

tek sürücülerinin melankolik çatık kaşları

düşük ritimli arabesk koltuklar,

düşük sezgili yorgun gözler,

düşük duygulu sessiz dudaklar.

sahi sen hiç kendini saldın mı

kürt mahallelerinden aşağı?

(birinci tekil şahsı burada öldürüyorum

-lütfen boktan paradokslarınızı ucuz kağıtlara yazın)

dünyanın en derin açlıktan ölümünü tadan bir hüzünlü şahıs

bu akşam boş midesinin içine büzüşerek

(bunu tarif etmek gerekecek: bağırsaklar mideye çekilirken rektum iki lobu kendi içine kıvırır ve baldırlardan topuğa kadar tıpçıların tersinme–veya latince bir başka bok- demeleri gerekecek bir akım oluşur. diğer tarafta ise sırttan enseye oradan başa ulaşan büzüşme rektuma doğru ikinci bir akım yayarki bu akım ağız boşluğundan mideye doğru tersinen ikinci bir akımla birleşir. burada ağız kenarlarından başlayarak yarık boğazın önünden geçerek göğüs kafesini parçalar. büzüşme bedenin altta tek üstte iki daha küçük akım halinde organizmanın mide tarafından ph bir derecedeki asit tarafından sindirilmesiyle sona erer.)

öldü.

06 Temmuz 2015

Küçük Orospu ve Cam Güzeli

kendini ifade edememenin sancısı

güller, cam güzelleri,

küçük orospular

çiçeklere su verdin mi?

ben yolları küçük adımlarımla aldım

zavallı bedenimdeki sancılar

göğüs kafesimin altında ve üstünde,

rektumumda ve midemde

ağzımı kapatıyorum sustuğum her sözcüğe

ayaklarımı kesiyorum çıktığım her yola

kalbimin kırmızı kan ağrıları

damarlarımda, ciğerimde

uyluklarımda değişen hücrelerin şarhoş dansı

doktor ben kanser değilim

kanser benim, kanser hepimiziz.

elime aldığımda kalbimi atom bombası

ritm sıfır nokta sekiz, biliyorsunuz dalgası bu

yok oluşa yaklaşmanın

benim babamın damarlarını açtılar neşterlerle,

ameliyathane soğukları,

doktorun başı öne eğik bilgeliği-bilgisizliği

çiçekler diyorum

doktor

kaldır kafanı gözlerime bak

babamın rektumuna soktun mu derece ölçerini?

ellerimi senin ellerinde bıraktım,

rektumumu otel odasının ucuz pisliğine teslim ettim,

ben ne zaman sana uzansam

kollarım kırıldı.

lütfen sus bu gece, lütfen konuş

lütfen asla

susma.

o vapura el ele binelim ve sen

susma…

04 Temmuz 2014

Dönüp Bakmak

Begüm Bitir - Dönüp Bakmak

yağmurunun en güzelini taşıyordu kadıköy vapuru

camlarının kenarlarında hüznünün buğusuydu

akıp gitmekte olan bir zamanın silik izlerinin.

“ey akşam vapuru

sana mı kalır dünya

ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem.”

karaköy’e inen dar sokaklarında

adımlarımın geçmişini kaybettim

istanbul’un. yoksul ve zengin yürekli

mendilci çocuklarının

yetim başlarından enselerine akan

yağmur sularının soğuğunda,

üşümüş ellerimi bıraktım.

neyi kaybetmiş olmanın kaygısıydı

dönüp baktığımda saçlarının siyahlığında

kırılgan hislerin karman çorman imgesinin,

yorgun bedeninin üzerinden akıp giden.

sen daha doğmadan kazınmış bir çizginin

uçsuz bucaksız yitip gittiği ufka

-yürüyorum.

kader dediğin beş harfli bir kelime

kederi hafifleten

güneş kırmızı alevler içinde

batıyor denizin üzerinden.

02 Temmuz 2015

Resmini kullanmama izin verdiği için Begüm Bitir'e sonsuz teşekkürlerimle...