Güvenlik Duygusu

kesinlikler güvenlidir

bir doz güvenlik duygusu kimliğin için

sigortalar ve memurluk güvenlidir

bir doz güvenli bir zaman yaşlılığın için

sınırlarını tanırsın diğer insanların

sınırlarda durmak, ileriye gitmemek güvenlidir

-ki bir doz da

iletişim için güvenlik duygusu gerekir.

kasırgalar, fareler, hamamböcekleri ve sevgi

olmadık yerlerden olmadık zamanlarda ortaya çıkarak seni sarsabilirler

önlem almak güvenlidir

ayrıca bir doz güvenlik duygusu da

aynı kalabilmen için gerekir.

prezervatifler, mide ilaçları, anti-anksiyetikler

heyecanlanan yüreğinin sana yaptığı

zorlu oyunlarla baş etmeni sağlar

ve güvenlidir.

emniyet kemerleri, şifrelenmiş mailler, sessiz itaat

güvenlidir ve senin için,

notların, kredi notların, çalışma notların için

bir parça güvenlik duygusu sağlar.

-ki bu güvenlik duygusu

yarın yeniden işe, okula gidebilmen için,

konforlu evinde yatağa girebilmen için gerekir.

ilkeler, yöntemler, alışkanlıklar güvenlidir

talimatlar ve talimatlara uymak güvenlidir

kurallar ve kuralları uygulamak güvenlidir

yasalar ve yasaları çiğnememek güvenlidir

kimlikler ve çerçeveleri güvenlidir

kimlikleri çerçeveleri alışkanlıkları

yasaları kuralları ve talimatları

çok fazla ciddiye almak güvenlidir.

-ki böyle bir güvenlik duygusu

yaşamının öylece sürüp gitmesi için gerekir.

seni rahatsız edeni görmezden gelmek güvenlidir

seni tekinsiz kılanı görünmez kılmak güvenlidir

seni huzursuzluğa iteni yokluğa itmek güvenlidir

seni dönüşmeye zorlayanı susmaya zorlamak güvenlidir

seni risk almaya mecbur bırakanı uzaklaşmaya mecbur bırakmak güvenlidir

seni sevmeye

ama rahatını bozacak tekinsizliği hissettirecek huzuruna kaçıracak

dönüşmeni gerektirecek risk almana neden olacak şekilde sevmeye

çağırandan nefret etmek güvenlidir.

ve bu dostum,

işte bu güvenlik duygusu-

senin rahatını kolladığının, tekin adımlar attığının, huzurla dopdolu olduğunun,

hep aynı kaldığının

hep risksiz yaşadığının işareti olan bu duygu-

kredi borçlarını, okul masraflarını, karnının doluluğunu,

sinema biletini, ucuz ve pis bir barda iki adet biranı

berbat ilişkinin kararttığı evinin kirasını sağlaman,

ödevlerini tezlerini tasarım işlerini

vaktinde teslim etmen için gerekir.

ve yine de eğer

bundan başka bir yaşamı düşünüyorsan

kendinden işinden okulundan ilişkinden

pis barlardan banliyölerden ve alışveriş merkezlerinden

etinin her gün ve her gün aynı şekli almasından

ve öylece çürüyüp gitmesinden

penisinden vajinandan rektumundan

hep benzer bir döngüde gidip gelen bütün organizmandan

alışkanlıklarından kurallardan yasalardan

alışkanlık halini almış

kurallı yasal yaşamdan ve ölümlerden

bıktıysan-

işte tam da bu güvenlik duygusundan kurtulman

sevmen ve dönüşmen gerekir.

02 Ekim 2015

Younger Brother - Shine Çevirisi

Parılda

orada ol.

bir omuza, bir kalbe,

kalbimin attığını hissetmeye ihtiyacım olduğunda,

izin ver yol bilmemi sağlasın

…bunun o yol olduğunu

bana bunun o yol olduğunu,

endişelenmemi söyle.

bu kadar endişelenme,

başka bir gün daha olacak,

bazı şeylerin hala sürdüğünü göreceksin,

bir çoğunun ise değişmekte olduğunu.

değişimi durdurmaya cüret etme.

bazen parıldarsın,

bazen düşersin,

bazen bilirsin,

bazen ruhunda yaşamı yeniden hissedene kadar,

yalnız olmadığın gerçeğine tutunmak için

birine ihtiyaç duyarsın.

orada ol

yabancı birine ihtiyaç duyduğumda

kalbimin çarpmasına, tehlikenin geçmesine

ihtiyaç duyduğumda.

gitmek istediğin yolu seç

sana göstermek istemiyorum,

kendi yolunu bulabilirsin

kendi yolunu bul.

kayda geçirilen hiçbir şey yok,

burada seninle konuşacak hiçbir şey yok,

geriye dön diyecek.

nefret ettiğini görüyorum,

nefret ettiğini görmek istemiyorum.

bazen parıldarsın,

bazen düşersin,

bazen bilirsin,

başka hiçbir şey değil.

seni parıldarken görmek istiyorum, yapabileceğini biliyor gibiyim

seni parıldarken görmek istiyorum, ben olduğumu biliyor gibiyim.

lütfen hareket halindeyken kapılara yaslanmayınız

E. ile Ö.'ye

bölge,

saçılmış hurda konteynırlar kim bilir hangi ihracattan

batma yığınlar halinde durur

ağaçlı yolun bir yanı çelik raylar,

bir yanı sarı tarlalar.

sanayi,

eskiden kalma fabrikalar çürümüş sac artıkları açılan duvarlar

üzerinde çelik beton yığınları haşmetle yükselir

teneke yoksulluk ile içi boş varsıllığın uyumsuz görüntüleri

zihninizi bir anda işgal eder.

araba mezarlarında saçılmış metal bağırsakları

dingil aks ve dişlileri

çoktan kemirmiştir yaşlı kurt tamirciler

modern makinelerin ustaları çıraklarına saban çağı bozkırı usulünce vurur

kavurucu yapıp yapış sıcağın altında

bir mastürbasyonun hayaliyle dalgalanır genç oğlanların

terkedilmiş hüzünlü konutlara düşen gölgeleri.

stadyum,

kremit fabrikası onyıllardır aynı ithal kornayı öttürmektedir

belki de çıkmıştır parası özal hibelerinin birinden.

halkapınar,

keser yoksul mahallelerini

yük trenleri, tamir atölyeleri

elektrik yüklü teller, raylar ve turnikeler.

hilal,

çingenekondular karışır yükseldikçe

kürt mahallelerine kale’nin

dar ve sidik kokulu sokaklarıyla

tekinsiz karanlık köşeleri

sokak satıcıları baygınlaşır mangallarının başında.

basmane,

hayyam meyhanesi’nin daracık salonunda

üç kişi oturmuştuk,

arapların ve arapçanın mülteci yersizliğinin hüznü

otellerin önünde çuval çuval yoksulluk

çorbacılar, çaycılar, dilenciler, güleç çocuklar

düşünüp düşünüp

az konuşup içlenmiştik

suriye izmir’den ne yana düşer?

15 Temmuz 2015

Biraz Zehirlenme

Henri Michaux

damarlarımızda kimyasal reaksiyonlar

kımıl kımıl hücre duvarlarını delip geçen sıvı,

otuz sekiz derecede, gölgesiz gece

ritim düzensizce kırılır.

tahta sandalyede yan oturan babalar

bacak bacak üstünde

biz bu sokaktan en son ne zaman geçtik?

bu sokak içimizden en son ne zaman geçti?

bu yollar en son ne zaman

dolanıp da ayaklarımıza

konforlu çizgilerimizi paramparça etti?

kalbinde pompalanan bu heyecan

yolu aşarken yolda düşerken yol biterken

sessiz bir derinliğin içinde kıvranırken

yorgun bedenlerin ürkek dokunuşlarını –ki

bütün bir gece sessizce oturulmuştur karanlığında evin.

lütfen bu pencereleri aç ve bu çiçekleri sula

lütfen bu havayı kov -ciğerimizden kana,

kanımızdan derimizin en nasırlı

hücrelerine kadar giden.

şu gece kuşları, şu ağaç hışırtıları,

şu dost şu tuzak sessizlikler; ellerimizin kanlı yaralarından

yaralarından bulaşan hüzünler, ikinci sınıf melankoliler,

aptallık abideleri, panik atakları, alkol ihtiyaçları.

bu çark bu döngü bu buhran bu paranoya.

13 Temmuz 15

Hüzünlü Bir Şahsın Ölümü

                                               “üzgünüm eskisi gibi değil lünapark”

Francis Bacon - Three Studies For A Crucifixion

iki yüz bipiem konak alsancak arası kulakta

yüreğini göğüs kafesinden dışarı

altı gramını üç parçaya bölerek

ufak dünyandan aşağıya yuvarla

biz burada şaka yapmıyoruz

burada şakalar kötü sonlarla biter

bakıyor yoldan geçerken kırmızı arabalara

tek sürücülerinin melankolik çatık kaşları

düşük ritimli arabesk koltuklar,

düşük sezgili yorgun gözler,

düşük duygulu sessiz dudaklar.

sahi sen hiç kendini saldın mı

kürt mahallelerinden aşağı?

(birinci tekil şahsı burada öldürüyorum

-lütfen boktan paradokslarınızı ucuz kağıtlara yazın)

dünyanın en derin açlıktan ölümünü tadan bir hüzünlü şahıs

bu akşam boş midesinin içine büzüşerek

(bunu tarif etmek gerekecek: bağırsaklar mideye çekilirken rektum iki lobu kendi içine kıvırır ve baldırlardan topuğa kadar tıpçıların tersinme–veya latince bir başka bok- demeleri gerekecek bir akım oluşur. diğer tarafta ise sırttan enseye oradan başa ulaşan büzüşme rektuma doğru ikinci bir akım yayarki bu akım ağız boşluğundan mideye doğru tersinen ikinci bir akımla birleşir. burada ağız kenarlarından başlayarak yarık boğazın önünden geçerek göğüs kafesini parçalar. büzüşme bedenin altta tek üstte iki daha küçük akım halinde organizmanın mide tarafından ph bir derecedeki asit tarafından sindirilmesiyle sona erer.)

öldü.

06 Temmuz 2015

Küçük Orospu ve Cam Güzeli

kendini ifade edememenin sancısı

güller, cam güzelleri,

küçük orospular

çiçeklere su verdin mi?

ben yolları küçük adımlarımla aldım

zavallı bedenimdeki sancılar

göğüs kafesimin altında ve üstünde,

rektumumda ve midemde

ağzımı kapatıyorum sustuğum her sözcüğe

ayaklarımı kesiyorum çıktığım her yola

kalbimin kırmızı kan ağrıları

damarlarımda, ciğerimde

uyluklarımda değişen hücrelerin şarhoş dansı

doktor ben kanser değilim

kanser benim, kanser hepimiziz.

elime aldığımda kalbimi atom bombası

ritm sıfır nokta sekiz, biliyorsunuz dalgası bu

yok oluşa yaklaşmanın

benim babamın damarlarını açtılar neşterlerle,

ameliyathane soğukları,

doktorun başı öne eğik bilgeliği-bilgisizliği

çiçekler diyorum

doktor

kaldır kafanı gözlerime bak

babamın rektumuna soktun mu derece ölçerini?

ellerimi senin ellerinde bıraktım,

rektumumu otel odasının ucuz pisliğine teslim ettim,

ben ne zaman sana uzansam

kollarım kırıldı.

lütfen sus bu gece, lütfen konuş

lütfen asla

susma.

o vapura el ele binelim ve sen

susma…

04 Temmuz 2014

Dönüp Bakmak

Begüm Bitir - Dönüp Bakmak

yağmurunun en güzelini taşıyordu kadıköy vapuru

camlarının kenarlarında hüznünün buğusuydu

akıp gitmekte olan bir zamanın silik izlerinin.

“ey akşam vapuru

sana mı kalır dünya

ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem.”

karaköy’e inen dar sokaklarında

adımlarımın geçmişini kaybettim

istanbul’un. yoksul ve zengin yürekli

mendilci çocuklarının

yetim başlarından enselerine akan

yağmur sularının soğuğunda,

üşümüş ellerimi bıraktım.

neyi kaybetmiş olmanın kaygısıydı

dönüp baktığımda saçlarının siyahlığında

kırılgan hislerin karman çorman imgesinin,

yorgun bedeninin üzerinden akıp giden.

sen daha doğmadan kazınmış bir çizginin

uçsuz bucaksız yitip gittiği ufka

-yürüyorum.

kader dediğin beş harfli bir kelime

kederi hafifleten

güneş kırmızı alevler içinde

batıyor denizin üzerinden.

02 Temmuz 2015

Resmini kullanmama izin verdiği için Begüm Bitir'e sonsuz teşekkürlerimle...

Akhisar’da Bir Yolsuz

O.’ya

kaçacak yerim mi var imgesinden bir yanılgının

çantaların ağırlığından kalkıp da otobüslerin

cam kenarlarına yapışan suretlerin.

televizyonun hafif mırıltısı dolar yoksul yörüklerin

ancak bir çadır şekilsizliğindeki

derme çatma evlerine –ki

kurumakta olan nanenin odalara sızmaktadır

anılarla yüklü kokusu

mahallelerinde bütün oynayan ağlayan küfreden

çocuklarının kara kuru hallerinde saklıdır

seninle dolaştığım bütün bu zamanın sancısı.

ellerim sende kalsın, ben bu çocuklara sarılamam.

bir yörüğün jandarmanın dağıttığı çadırından

evinin kızılında kaybolan oyuncak bebeğine bir kürd’ün

nece yol vardır?

Nakarat

bir zaman oldu ki gecelerden geçen

ellerinin yumuşak varlığının gölgesini düşleyip

bütün bu yolları kat edemeden kalmıştım.

(bazı hoş tılsımlar vardır, sessizce kadehe dolarlar

veya sarılırlar bir ak kağıda, alacasında dumanlarının

gölgeler uzar, şarkılar hislenir)

işte böyle yolları kat edemediğim bir gün

rüyamda bir çadırın içinde bulmuştum kendimi imgesinde

büyük çorak toprakların.

Sahi ben sana vermiş miydim, yeşil dağlarının yorgun göçebelerinin

geçerken jandarmalardan saklayıp kendi kafilelerini

sessizce söyledikleri türkünün sözlerini?

“yüklenüp karanluğu, ışıklara yürürün,

yıldızlaru aş edüp, rüyalara yürürün,

göç dedüğün heç bitmez, bilünmeze yürürün...

gurbettür memleketüm, yanluzluğa yürürün...”

29 Haziran 2015

Kürdistan'da Bir Yolcu

                                                        O.'ya

kırmızı tarlaların sessizliğinde

takip edip yolların izlerini

kaç otobüs kaç uçak kaç ayak

gölgeni düşürüyorsun. Öylece kal.

hangisi kimin gölgesiydi gözleri yok

ağzı yok, kulakları belirsiz

saçlarından savrulan her şey,

tılsımı içinde akardı bir yorgun gecenin.

benim ellerimi de sen al, ben yorgunum.

dünyanın bütün kirazlarını benim için topla

çocuklarına dağıt yorgun topraklarının

kara saçlı, kara tenli

yanık kalpli.

sevaplarını da sen al. Öylece kal.

burada susulması gerekiyor,

hangimizin sessizliğiydi kulağımı yırtan? (bir sabah kendimi öylece içinde buluverdiğim)

bir sabah öylece buluverdim kendimi

rüyamın içinden içinden imgeni sürekleyip getirmişken.

Öylece kaldım.

21 Haziran 2015

uzun bir gündüzün gecesi (bütün uzun gündüzlerin bir gecesi vardır)

bütün uzun gündüzlerin

gecesi

kırmızı bir bota binip

karşı kıyaya geçmek isterim

ulis’e katılmak için binlerce yılın berisinde.

kuyusunda kaybolunmayan bir köy

var mıdır?

kıyısında durulunmayan

bir şehir?

şişesinde boğulunmayan

bir içki?

dostlarım,

kendimi saklamadım

ama kendim olmak da istemedim.

yürümek istedim ama

durmak hiç istemedim.

bu gece diyorum bir kırmızı bot bulsam

-şöyle küçük bir motoru olsun yeter bana-

şu karanlık denizin içinden

şu sakin, şu ılık denizin içinden

karşı kıyaya geçmeyi isterdim

bin yılların ötesine geçmek.

küçük bir tekne, karanlık deniz, yorgun bir hava, yorgun bir beden

yığılıp kalmış anılar, zavallı karanlık melankolim,

sessiz paranoyam.

bütün uzun gündüzlerin içinde,

nice karanlık anlar vardır.

ben şiir yazmasını bilmem.

gündüzlerin kıymetini bilemem,

küçük karanlıkların yoğunluğunu…

küçük bir tekne, kırmızı

bilirsiniz nice martı dolanır bir vapurun

rüzgarının peşi sıra.

nicedir gidilmemiş bir kıyının sessizliğinde

nice özlem birikir

her uzun günün gecesi.

dostlarım,

ben demek de istemiyorum artık.

martılar,

bir tekne, kırmızı,

kara bir deniz

bir kıyı karşıda

bir de motor sesi.

20 Ocak 2015