O.'ya
kırmızı tarlaların sessizliğinde
takip edip yolların izlerini
kaç otobüs kaç uçak kaç ayak
gölgeni düşürüyorsun. Öylece kal.
hangisi kimin gölgesiydi gözleri yok
ağzı yok, kulakları belirsiz
saçlarından savrulan her şey,
tılsımı içinde akardı bir yorgun gecenin.
benim ellerimi de sen al, ben yorgunum.
dünyanın bütün kirazlarını benim için topla
çocuklarına dağıt yorgun topraklarının
kara saçlı, kara tenli
yanık kalpli.
sevaplarını da sen al. Öylece kal.
burada susulması gerekiyor,
hangimizin sessizliğiydi kulağımı yırtan? (bir sabah kendimi öylece içinde buluverdiğim)
bir sabah öylece buluverdim kendimi
rüyamın içinden içinden imgeni sürekleyip getirmişken.
Öylece kaldım.
21 Haziran 2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder