arşınlıyoruz kaldırım
t
aşlarını pişirmiş mutfak kokusu
sinmiş tek göz sobalı bir ev lalesi, zambağı ve menekşesi;
çocukluğun bodrum katları,
rutubetli koltuklara oturmuş hayaller:
ben bir tek karanlığa dayanırım.
gözlerimizi de bıraktık bir güzel
t
aş attık demir yığınları camlarına
dilim kırmızı, dilim siyah
dilim mor basma bir entari:
çok küçükken örmüştü annem
göz pınarlarından dokuyup-dokuyup
fakirliğini;
ki o: gözlüklerin tepesinden tepesinden
bakıp duran bir ufacık kadın.
aklımdadır hâlâ
rengahenk kutunun kara yalanları
kızıl yalanları,
sinema kuşakları,
silah kuşkuları, bir gecede dört kayıp
bir haftada dört genç ölüm satıcıları.
küçücük ellerim,
düşlerim, kabuslarım ve üç-kulhuvallah-bir-elhamlarım;
sürekli sürgün
sürekli kaçak-sürekli kayıp yaşlarım.
ne yaptık biz sana tanrım?
onlar, şunlar, bunlar
çocuklar, tanrım,
s
e
s
siz
-ağlayan bakışlı,
sarı saçlı, siyah saçlı.
bulunsun rüyalarımın
mavi mavi gökleri
çocuk resimleri, çocuk gözleri.
alın! alın ne istiyorsanız
salıverin çocukları
dönülemezliğinden,
karanlık kabuslarının.
26 Temmuz 11
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder